Relacja z wizyty kapucynów francuskich we Włoszech

W dniach od 18 do 25 lutego 2023 roku młodzi bracia z Francji odwiedzili wspólnoty kapucyńskie w regionach Piemontu i Ligurii. Br. Antonio przedstawia świadectwo o owocach tej podróży, która "wzmocniła w braciach poczucie przynależności do wielkiego Zakonu Kapucynów". 

"Ta wizyta była okazją do „upieczenia dwóch pieczeni” na jednym ogniu (tak mówią we Włoszech): spotkanie z naszymi braćmi w północnych Włoszech, gdzie obecnie znajduje się dom nowicjatu sąsiednich prowincji, a także przeżycie chwil braterskicego spotkania i relaksu, co jest już zwyczajem w naszej Prowincji w niektórych okresach roku. Naszej grupie, dziesięciu braci z Francji i Sardynii towarzyszyli dwaj bracia Francuzi odpowiedzialni za formację początkową.

Odkryć na nowo kapucyńskie dziedzictwo Włoch.

Poza pięknem krajobrazów napotkanych w tej części Alp, byliśmy zdumieni bogactwem dziedzictwa i tradycji kapucyńskiej, z którą się zetknęliśmy. Wiek niektórych klasztorów, które odwiedziliśmy, sięga początków istnienia zakonu franciszkańskiego, jak na przykład klasztor San Barnaba w Genui, zbudowany w połowie XIII wieku. Już sam układ i styl kaplicy, wyposażenie wnętrza, odzwierciedlają pragnienie prostoty, skupienia i modlitwy właściwej naszemu charyzmatowi kapucyńskiemu. Niektórzy włoscy bracia z klasztoru utrwalają również "kuchnię zupy", popularną zupę zapoczątkowaną kilka wieków temu przez kapucynów z tego miasta. W ten sposób bracia razem z gorliwymi świeckimi, nadal wzmacniają wymiar kulturowy naszego dziedzictwa religijnego, pozwalając, aby społeczeństwo, które dziś jest daleko od Kościoła, poczuło się zauważone.

Dar braterstwa.

Podczas naszej wizyty uderzyła nas także troska i zainteresowanie wszystkich braci, którzy nas przyjęli. Nadzwyczajne przyjęcie przez braci w Turynie świadczy o darze braterstwa, które łączy nas w jedną rodzinę. Wśród kapucynów to braterstwo przechodzi także przez talerz i drobne oznaki troski. Wielu braci zaskoczyło nas także doskonałą znajomością języka francuskiego, co jest wynikiem bliskości naszych granic, ale także faktu, że niektórzy z nich byli misjonarzami we francuskojęzycznej Afryce.

To, co pozostało z tej podróży, to radość ze spotkania młodych braci, wspaniała okazja do lepszego poznania się w miłej atmosferze. Jakże wspaniała była nasza rwlacja z nowicjuszami i braćmi z klasztoru w Tortonie... Ta podróż zaprasza nas do dziękczynienia! Ponieważ bracia z Ligurii pod koniec naszego pobytu byli zebrani na zgromadzeniu prowincjalnym, nie przestajemy się modlić za nich i za wszystkich, aby Duch Święty towarzyszył nam w wyborach, które mamy podjąć w przyszłości".

Brat Antonio