Doświadczenie formacyjno-misyjne kapucynów w Amazonii

"To, co zrobiło na mnie największe wrażenie, to intensywne życie modlitwy". Tymi słowami jeden z uczestników rozpoczął swoje podsumowanie doświadczenia, które miało wspólnie dziesięciu ponowicjuszy w dwóch międzynarodowych Wspólnotach Świętego Wawrzyńca w Amazonii. Przez znaczną część sierpnia przebywali oni we wspólnocie Leticia w Kolumbii, a we wrześniu w Benjamín Constant w Brazylii. Celem było zdobycie silnego doświadczenia misyjnego w kontekście amazońskim, z wykorzystaniem wskazówek miejscowych braci, aby zastanowić się nad misją zgodnie z naszym charyzmatem kapucyńskim i przeżyć intensywnie dar życia braterskiego, minoritas, modlitwę i misję, zgodnie z projektem Międzynarodowych Wspólnot Świętego Wawrzyńca.

Przeprowadzono osiem tygodni studium i refleksji według następujących tematów: 1) Franciszek z Asyżu i misja; 2) misja i braterstwo (dialog); 3) misja i życie modlitwy; 4) misja i służba ludowi Bożemu; 5) misja i kultury (inkulturacja); 6) misja i minoritas (ekonomia); 7) misja i JPIC (Sprawiedliwość, Pokój i Integralność Stworzenia); 8) obecne wyzwania misji w Amazonii. Każdy tydzień był animowany przez współbrata, który, choć nie był ekspertem, czerpał z naszego franciszkańskiego dziedzictwa, aby sprowokować refleksję i podzielć się nią w dialogu. Obok rozważań tematycznych, konkretne doświadczenia z działalności z rdzennymi społecznościami lub lokalnymi populacjami w Brazylii, Kolumbii i Peru były przeżywane w bezpośredniej bliskości.

Dziesięciu ponowicjuszy wyraziło głęboką wdzięczność Zakonowi, swoim przełożonym, braciom z lokalnych wspólnot i ludowi Bożemu za tę wyjątkową propozycję. Jednogłośnie stwierdzili, że czują się bardzo usatysfakcjonowani i że ich oczekiwania zostały przekroczone, zwłaszcza przez zaskakujące przeżycie mocnego doświadczenia misyjnego we wspólnocie braterskiej. Młodzi bracia odkrywali, że intensywne życie modlitewne jest po prostu tym, czego pragnął św.Franciszek i czego domagają się nasze Konstytucje. 

W sercu Amazonii mamy dwie wspólnoty braterskie, które podejmują wielki wysiłek, aby żyć misją, wychodząc od naszego charyzmatu, według którego wspólnota braterska jest w centrum, z częstymi spotkaniami w celu rozeznania, koordynacji inicjatyw i oceny wszystkich działań i  porzuceniem indywidualistycznego modelu misji. Minoritas nie chce być zapomniana: bracia starają się wspierać siebie nawzajem, podejmując proste posługi i skromny tryb życia. Modlitwa nie pozostaje odsunięta na margines czasu, ale zajmuje bardzo ważną część dnia, z codzienną Mszą Świętą i pięcioma godzinami kanonicznymi, z Godziną Czytań, Jutrznią, Modlitwą południową, Nieszporami i Kompletą oraz medytacją przeżywaną we wspólnocie braterskiej. Dlatego bracia stwierdzili, że te dwa miesiące były nie tylko wielkim doświadczeniem misyjnym, ale także silną odnową życia wedug charyzmatu, ponieważ doświadczyli bardzo osobiście że można prowadzić intensywne życie apostolskie, nie rezygnując z braterstwa, minoritas i modlitwy.

Również miejscowi bracia poczuli się ubogaceni obecnością młodych współbraci, a z ich słów wynika, że czują się zachęceni do kontynuowania tego dążenia, by być autentycznymi misjonarzami kapucyńskimi.

Umocnieni sukcesem pierwszego doświadczenia, mamy nadzieję, że będzie można je kontynuować z innymi młodymi braćmi.